نگاهی به یك اصطلاح در علم اصول
شُبْهه بُدْویه
شبهه در لغت به معنای التباس و اشتباه درست به نادرست است. شبهه بدویه یعنی شبهه ابتدایی و آن شبههای است كه همراه با علم اجمالی نباشد.
نویسنده: عیسی ولائی
نگاهی به یك اصطلاح در علم اصول
شبهه در لغت به معنای التباس و اشتباه درست به نادرست است. شبهه بدویه یعنی شبهه ابتدایی و آن شبههای است كه همراه با علم اجمالی نباشد.اقسام شبهه بدویه
شبهه بدویه بر شش قسم (1) است: 1.شبهه بدویه وجوبیه حكمیه. مثال: شك در اینكه آیا موقع دیدن ماه خواندن دعا واجب است یا خیر؟ 2.شبهه بدویه وجوبیه موضوعی. مثال: میدانیم احترام عالم لازم است اما شك داریم آیا شخص حاضر عالم است یا خیر؟ 3.شبهه بدویه تحریمیه حكمیه. مثال: لیوانی پر از مایع است، تردید دارم آیا نوشیدن آن حرام است یا خیر؟ 4.شبهه بدویه تحریمیه موضوعیه. مثال: مایعی را حاضر كردند تردید دارم آیا خمر است یا خیر؟ 5.شبهه بدویه حكمیه در اقلّ و اكثر. مثال: شك دارم آیا خواندن سوره در نماز واجب است یا خیر؟ 6.شبهه بدویه موضوعیه در اقل و اكثر. مثال: میدانم كه در موقع اقامهی نماز پوشیدن مواضعی از بدن لازم است، و من قسمتی از بدن را پوشاندهام اما شك دارم آیا با همین مقدار پوشش محقق شده است یا خیر؟تكلیف در شبههی بدویه چیست؟
آنچه بین علما شهرت دارد، این است كه در شهبه بدویه برائت جاری میگردد. اما اخباریها در شبهه بدویه وجوبیه قائل به برائت، و در تحریمیه قائل به احتیاط هستند.پینوشت:
1.اصطلاحات الاصول، «شبهه البدویه».
منبع مقاله :ولائی، عیسی، (1391)، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، تهران: نشر نی، چاپ نهم
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}